از زمان های باستان، در دوره یهودیت و افتتاح اولین کلیسا های مسیحی،ده فرمان به عنوان نوعی کلید برای یک زندگی موفق به حساب می آید. عقاید بسیاری درباره این احکام ده گانه خدا را نه تنها در متون قانون های قدیمی میتوان یافت (قوانین پادشاه کورش)، بلکه در نگارشات جدید نیز (اعلامیه حقوق بشر سازمان ملل متحد) قابل مشاهده هستند.
نسل های بیشماری از مسیحیان زن و مرد، ده فرمان خداوند را در دوره های آموزشی که در کلیسا برگزار میشد حفظ کرده بودند.
ده فرمان را میتوان در کتاب بیستم خروج ) فصل ۲۰؛ آیات ۱ تا ۱۷ و در کتاب پنجم تثنیه؛ فصل ۵؛ یافت.
ده فرمان
:فرمان اول
من سرور تو هستم، خدای تو.
.تو نباید بجز من خدای دیگری را بپرستی
:فرمان دوم
از نام من که خداوند، خدای تو هستم بیهوده استفاده یا سوء استفاده نکن. زیرا پروردگار شخصی را که نام او .را به نادرستی به کار برد، بی مجازات نخواهد گذاشت
:فرمان سوم
.روز تعطیل را مقدس بشمار.
:فرمان چهارم
.به پدر و مادر خود احترام بگذار، تا برایت مفید باشد و بر روی زمین عمر طولانی داشته باشی .
فرمان پنجم:
قتل نکن.
:فرمان ششم
.زنا نکن
:فرمان هفتم
.دزدی نکن
:فرمان هشتم
.علیه همنوعت شهادت دروغ نده. دروغ نگو
:فرمان نهم
.به مال و اموال همسایه ات طمع نداشته باش
:فرمان دهم
.به زن، خدمتکار، غلام، چهارپایان و مال و اموال همنوعت حسادت نکن و طمع میا ورز